podniecenie — n I 1. rzecz. od podniecić. 2. «stan podrażnienia, pobudzenia nerwowego, zmysłowego itp., charakteryzujący się nadmierną aktywnością ruchową i słowną; wywołany zwykle sytuacjami oczekiwania i napięciem psychicznym» Nagłe, silne podniecenie. Miłe … Słownik języka polskiego
krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… … Słownik frazeologiczny
zgubić — 1. Zgubić drogę, ścieżkę, szlak «zejść z właściwej drogi i nie móc jej odnaleźć, zabłądzić»: Nie mogli dojść do sklepu, zgubili drogę i ledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. B. Schulz, Sklepy.… … Słownik frazeologiczny
afekt — m IV, D. u, Ms. afektkcie; lm M. y 1. psych. «stan uczuciowy o dużej intensywności, zwykle krótkotrwałej, któremu towarzyszą wyraźne symptomy fizjologiczne oraz osłabienie kontroli rozumu nad zachowaniem; silne podniecenie, wzburzenie» Gwałtowny… … Słownik języka polskiego
alkoholiczny — alkoholicznyni «odnoszący się do alkoholika, właściwy alkoholikowi; wywołany alkoholem» Skłonności alkoholiczne. Podniecenie, upojenie alkoholiczne. Rodzina alkoholiczna … Słownik języka polskiego
alkoholowy — «będący alkoholem, zawierający alkohol, wywołany alkoholem» Napoje alkoholowe. Podniecenie, upojenie, zamroczenie, zatrucie alkoholowe. Psychozy alkoholowe. ∆ Fermentacja alkoholowa «beztlenowy, enzymatyczny rozkład cukrów na alkohol etylowy i… … Słownik języka polskiego
amok — m III, D. u, N. amokkiem, blm «stan agresywnej depresji, połączony z manią mordu, wywołany zwykle chorobliwą zazdrością lub utratą mienia i uczuciem niecelowości życia, obserwowany wśród ludności tubylczej na Malajach; potocznie: silne… … Słownik języka polskiego
burzyć — ndk VIb, burzyćrzę, burzyćrzysz, burz, burzyćył, burzyćrzony 1. «powodować rozpadanie się czegoś; rozwalać, niszczyć» Burzyć stare domy, mury. Bomba burząca. przen. Burzyć czyjś spokój. Burzyć stare zasady, formy. 2. «powodować kłębienie się,… … Słownik języka polskiego
chorobliwy — «będący objawem choroby, właściwy choremu; nienormalny, przesadny; niezdrowy» Chorobliwy wstręt, lęk. Chorobliwy apetyt. Chorobliwa zazdrość. Chorobliwe podniecenie, zdenerwowanie … Słownik języka polskiego
emocja — ż I, DCMs. emocjacji; lm D. emocjacji (emocjacyj) «przejęcie się czymś, podniecenie, wzruszenie, wzburzenie; silne przeżycie uczuciowe, np. gniewu, strachu, radości» Gwałtowna, niespodziewana emocja. Nadmiar emocji. Przeżywać emocje konkursowe.… … Słownik języka polskiego
